(شمار كسانى كه من بر كتاب هايشان و بيان آوردن احاديث توسط آنان، واقف گشته ام، سى و هشت تن مى باشد):

1ـ ابوداود در سنن خود.
2ـ الترمذى در جامع خود.
3ـ ابن ماجد در سنن خود.
4ـ النسائى، «السفارينى» در لوامع الانوار البهيه و «المناوى» در فيض القدير آن را ذكر كرده است.
5ـ احمد در مسند خود.
6ـ ابن حبان در صحيح خود.
7ـ الحاكم در المستدرك.
8ـ ابوبكر بن ابى شيبه در المصنف.
9ـ نعيم بن حماد در كتاب الفتن.
10ـ الحافظ ابونعيم در كتاب المهدى و در الحلية.
11ـ الطبرانى در الكبير و الاوسط و الصغير.
12ـ الدار قطنى در الافراد.
13ـ البارودى در معرفة الصحابة.
14ـ ابويعلى موصلى در مسند خود.
15ـ البزار در مسند خود.
16ـ الحارث بن اسامه در مسند خود.
17ـ الخطيب در تلخيص المتشابه و در المتفق و المتفرق.
18ـ ابن عساكر در تاريخ خود.
19ـ ابن منده در تاريخ اصبهان.
20ـ ابوالحسن الحربى در الاول من الحربيات.
21ـ تمام رازى در فوائد خود.
22ـ ابن جرير در تهذيب الآثار.
23ـ ابوبكر بن المقرى در معجم خود.
24ـ ابوعمروالدانى در سنن خود.
25ـ ابوغنم الكافى در كتاب الفتن.
26ـ الديلمى در مسند الفردوس.
27ـ ابوبكر الاسكاف در فوائد الاخبار.
28ـ ابوحسين بن المناوى در كتاب الملاحم.
29ـ البيهقى در دلائل النبوة.
30ـ ابوعمرو المقرى در سنن خود.
31ـ ابن الجوزى در تاريخ خود.
32ـ يحيى بن عبدالحميد الحمانى در مسند خود.
33ـ الرويانى در مسند خود.
34ـ ابن سعد در الطبقات.
35ـ ابن خزيمة.
36ـ عمروبن شبر.
37ـ الحسن بن سفيان.
38ـ ابوعوانه.

سيوطى اسامى اين چهار تن اخير را در العرف الوردى ذكر مى كند و مى گويد كه اينان احاديث مهدى را نقل كرده اند، بدون اينكه مدرك خود را ذكر كنند.