بسم الله الرحمن الرحیم

و بعد، سید سند دارنده شرافت اصل و نسب و حاوی مكارم موروثی و اكتسابی سلاله آیات عظام، مولایمان سید هادی فرزند آیت الله سید مرتضی بن علامه بزرگوار سید احمد بن حاج محمد بن علی بن ابوالحسن حسینی خسروشاهی تبریزی، فضلش فزون و همگنانش در بین فرزندان علما و سادات پرشمار باد! چون خداوند متعال به او توفیق زیارت آرامگاه جدش، دروازه شهر دانش پیامبر(ص) را ارزانی داشت، او خواست تا به روش سلف صالح عمل كند و خود را در میان دارندگان این علوم قرار گیرد و از آنها روایت كند.

البته از حسن ظن وی بود كه از من اجازه طلبید و آنگاه كه دیدم او شایسته این امر است، به اجابت وی پرداختم و اجازه دادم كه از من روایت كند هر آنچه را كه صحت روایت آن بر من محرز شده، از تمامی مشایخ بزرگوار خاص و عام خودم كه در عراق و قاهره و مكه سكنی گزیده اند.

پس سید بزرگوار از من و از آنان با تمامی طُرق و اساتید مرقوم شده در اجازه نامه های ایشان، روایت كند و من از آن میان به ویژه به طرق پنجگانه ای اشاره می ‌كنم كه بدان طرق از نخستین مشایخ خودم آیت الله علامه خاتم المجتهدین و المحدثین مولای گرانقدرمان حاج میرزا حسن نوری نجفی كه در 1320 فوت نمود، روایت می كنم و این طرق در خاتمه كتاب ارزشمند «مستدرك الوسائل» و در طومار موسوم به «مواقع النجوم» ذكر گردیده است.

پس ایشان ـ دام افضاله ـ مجازند از من و از شیخ، با تمامی آن طرقی كه تا باب مدینه العلم استمرار می یابد، روایت كند برای هر كسی كه بخواهد و دوست بدارد. با رعایت تقوا و مراقبت ذات حق جل جلاله و ملازمت احتیاط كه این راه نجات است و برای من در حال حیات و پس از ممات، طلب مغفرت كند.

با دستی لرزان در كتابخانه عمومی خود، در نجف اشرف در دوازدهم ماه صفر سال هزار و سیصد و هشتاد و شش ـ 1386 نوشته شد.

الفانی، مشهور به آقابزرگ طهرانی (1)

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------

1. شیخ آقا بزرگ تهرانی اجازۀ دیگری نیز داده اند که چون متن آن بسیار مفصل است، فقط تصویر چند صفحه از اول و آخر آن در ادامه آورده می ‌شود.