وي كه عارف خداجوي و سالك گمنام در عرصه‌هاي علمي و فرهنگي و يكي از خدمتگراران صادق علم و دانش مي‌باشند، يكي از اخيار و نيكان و يكي از حسنات و ذخاير روزگار ما هستند كه در كمال تواضع و فروتني، بدون كوچكترين ادعاي رتبه و مقام و درجه و عنوان، مشغول تحقيق و بررسي و تلاش و كوشش در راه نشر و احياي آثار گذشتگان و يادگار گذاشتن آنها، به آيندگان مي‌باشد.
زندگي آن بزرگوار در دو كلمه‌ي كوتاه خلاصه مي‌شود: وفا و صفا. وفا به دوستان و علاقه‌مندان و تعهد، اسلام و احكام عاليه آن. صفا در ارائه خدمت سالم و راستين به اسلام و مسلمين بي‌آنكه كوچكترين توقع و انتظاري داشته باشد يا درپي عنوان و لقبي سير نمايد. معظم‌له را سال 1340 ش مي‌شناسم، از آن روزگاري كه ايشان پس از فراغت از تحصيلات عاليه كه در محضر آيات عظام قم به ويژه آيت‌الله حجت و آيت‌الله بروجردي انجام گرفته بود، به تهران تشريف بردند و كانون نشر معارف اسلامي را در يكي از سراهاي خيابان بوذر جمهوري ترتيب داده‌اند كه برخي از كتابهاي اخلاقي و ديني را منتشر مي‌نمود. ايشان اين شغل شريف را نه براي كسب مال و سود مادي، بلكه محض نشر اسلام و ترويج اهداف قرآني تاسيس فرموده بود.
